Oriana Pattinama & (oom) Njonkie Pattinama 

Ambassadeurs 

Foto: Elizar Veerman

Oriana Pattinama (Links op foto)
22 augustus 2021

Generatie: 3e generatie
Leeftijd: 31 jaar
Functie: directeur basisschool Magistraal
Verbonden met Molukse wijk: Oost Souburg
Verbonden met woonoord: Kamp Almere (Huizen)
Schip: Kota Inten (eerste vaart)
Kampongs/eiland: Oma op het eiland Haruku

‘’ Een monument draagt bij aan een stukje kennisoverdracht en dat kan zorgen voor wederzijds begrip en waardering.’’

Oriana Pattinama is 31 jaar en komt uit Middelburg. Ze heeft een Molukse vader en een Nederlandse moeder. Zelf is ze moeder van drie kinderen. Haar is van jongs af aan geleerd om hier in Nederland alle kansen te pakken en het beste uit haarzelf te halen. ‘’Dan is het leed in ieder geval niet voor niets is geweest.’’ Haar vader zei haar dat ze harder moest werken, omdat je als Molukker al tien-nul achter staat. Oriana vertelt in het interview: ’’We moeten er bewust van zijn dat hier onze toekomst ligt en dat we het hier moeten maken. Het is nodig dat je je beseft dat je hier je beste versie van jezelf worden. Het is goed als je als lid van de derde generatie met je roots bezig bent en elkaar opzoekt maar het is ook belangrijk om te realiseren dat hier onze toekomst ligt.’’

Oriana is zelf verbonden met haar Molukse roots door haar familie en alles was ze daarbij mee heeft gekregen. Toen ze zelf voor het eerst naar de Molukken ging was ze 13, 14 of 15 jaar oud. De Molukkers van de generaties boven haar vertelden over hoe mooi en prachtig het daar wel niet op de Molukken is. Dat is het ook, maar zegt ze, als je hier als westers meisje opgegroeid bent dan voelt het wel alsof je een aantal jaren terug in de tijd gaat. Ik schrok daar toen van. Dat is wennen. Het liet haar ook gelijk beseffen hoe goed we het hier hebben in Nederland. Je leert relativeren en waarderen wat je hier in Nederland hebt. De tweede keer ging ze naar de Molukken met een groep Nederlandse meiden voor stage. Ze zat toen al in het onderwijs en liep een half jaar stage als lerares op een basisschool op de Molukken. Omdat zij de enige Molukse was zou zij namens de groep spreken en kwam haar Ambon Maleis op de proef te staan. Zo leerde ze ook zonder haar ouders meer over haar Molukse roots. Die ervaring van de tweede reis naar de Molukken heeft haar enorm doen groeien.

Als directrice van basisschool Magistraal in Middelburg-Zuid vindt Oriana het belangrijk dat de kennis en de geschiedenis op de juiste manier verteld wordt. Daarnaast vindt ze het van belang dat het verhaal verteld wordt vanuit het juiste perspectief, dus ook vanuit de Molukse kant. ‘’Een monument draagt bij aan een stukje kennisoverdracht en dat kan zorgen voor wederzijds begrip en waardering’’, zo zegt ze. ‘’Als je de geschiedenis kent en het verdriet kent, dan kun je elkaar meer begrijpen. Je kunt elkaar zo leren waarderen en accepteren, in plaats van elkaar te veroordelen.’’ Het creëren van erkenning en begrip vind ze dus erg belangrijk. Zo nodigt zij ook gastsprekers uit op haar basisschool om andere perspectieven van de Nederlandse geschiedenis mee te geven aan de leerlingen. Vanuit Moluks perspectief komt er een ander verhaal naar voren dan dat er in de geschiedenisboeken staat. Nuance aanbrengen is heel belangrijk volgens Oriana; ‘’dat geldt niet alleen voor ons verhaal maar ook voor verhalen van andere bevolkingsgroepen.’’ 

(oom) Njonkie Pattinama (Rechts op foto)
22 augustus 2021

Generatie: 2e generatie
Leeftijd: 67 jaar
Functie: ambtenaar gemeente Vlissingen projectleider en coördinator voor de participatieprojecten voor alle nieuwkomers die in de gemeente Vlissingen worden gehuisvest
Verbonden met Molukse wijk: Oost Souburg
Verbonden met woonoord: Kamp Almere (Huizen)
Schip: Kota Inten (eerste vaart)
Kampongs/eiland: Oma op het eiland Haruku

‘’ Laat het monument getuige zijn van de veerkracht van alle Molukse ouders van de 1e generatie!’’

Met ongeveer 900 KNIL militairen, Marine mensen en hun gezinsleden, maar ook verstekelingen, vertrokken ook Njonkie’s vader en moeder op 20 februari 1951 met de Kota Inten naar Nederland. Simon Pattinama en Mathilda Wattimena kwamen op 21 maart 1951 aan in Rotterdam aan de Lloydkade. In Nederland gearriveerd werden de mensen van het eerste transport met verspreid naar Arnhem, Huizen, Hooghalen (kamp Schattenberg) en Vught (kamp Lunetten). Zijn ouders kwamen terecht in DUW-kamp (1) Almere te Huizen. In Nederland kregen zijn in totaal negen kinderen waaronder 1 Njonkie. Zijn ouders verhuisden toen hij elf was van Huizen in Noord Holland naar Oost-Souburg in Zeeland. Zij woonden daar net buiten de Molukse wijk.

Njonkie heeft veel respect voor zijn ouders : ‘’Ondanks de pijn, het verdriet, en de miskenning hebben mijn ouders zich staande gehouden door hun veerkracht in combinatie met hun geloof. Hun veerkracht heeft mij gesterkt en geïnspireerd om ook iets te betekenen voor mijn eigen gezin en ook iets te betekenen voor mijn medemensen hier en op Maluku.’’ Njonkie zit naast zijn werk als ambtenaar bij de gemeente Vlissingen, bij de Stichting Samenwerking Vlissingen Ambon en gaat elk jaar naar de Molukken toe om zijn steentje bij te dragen.

Als we hem vragen naar zijn verbondenheid met zijn Molukse roots zegt hij dat het al begint met zijn achternaam: ‘’Pattinama is geen Jansen’’. Als mensen vragen naar zijn achternaam geeft hij uitleg over waar de naam vandaan komt, maar ook waarom we hier als Molukse gemeenschap terecht zijn gekomen. Zijn verbondenheid met zijn Molukse roots is vooral ook vanuit historisch oogpunt. Hij voelt zich sterk verbonden met de geschiedenis van Molukkers, wat een diverse geschiedenis betreft.

Wanneer het gaat om erkenning en begrip voor de turbulente Molukse geschiedenis vindt Njonkie dat het eigenlijk te laat komt, maar een monument zou volgens hem zeker kunnen zorgen voor toenadering tot Nederlanders. .Hij vindt zeker dat monumenten een goede zaak zijn, maar nog belangrijker is dat Molukkers de erkenning zelf moeten inkleuren. Het gaat voor hem over erkenning vanuit eigen kracht. Het is belangrijk om te laten zien wie en wat je bent. ‘’Als Molukker moet je je vanaf dag één laten zien wat je waard bent’’. Het ligt bij de Molukse gemeenschap zelf om vooruit te gaan. Het is belangrijk om niet in de slachtofferrol te blijven hangen.

‘’Zo zijn we ook zelf verantwoordelijk voor het vertellen van onze eigen geschiedenis. Als we ons verhaal na 70 jaar niet naar buiten delen dan is het onze eigen schuld als gemeenschap dat we niks gedaan hebben.’’ Nu is de tijd gekomen dat we meer moeten oriënteren op kwaliteit. Als je het hier sociaal economisch goed hebt kun je ook meer betekenen voor de Molukkers op de Molukken. Volgens Njonkie moeten we focussen op het onderwijs als je de binding met de Molukken wil behouden. Het is daarbij belangrijk om niet de Molukkers te vergeten op de Molukken. ‘’Wij zijn hier met zo’n 70.000, maar op de Molukken zijn ze met ongeveer tussen de 2,3 en 2 miljoen Molukkers. We moeten daarom altijd blijven kijken wat we voor elkaar kunnen betekenen.’’

1) DUW-kampen waren werkverschaffingskampen van de Dienst Uitvoering Werken, die in 1944 door het Militair Gezag was opgericht ter regulering van de 1 werkloosheid. Na de Tweede Wereldoorlog werden de kampen ook gebruikt voor de huisvesting van uit Indië repatriërende marinemensen en hun gezinnen.Bron: https://www.oorlogsbronnen.nl/thema/DUW-kampen 

 

Stichting LMM

Gaspeldoorn 12
2923 EH Krimpen aan den IJssel

info@landelijkmoluksmonument.nl

 

KVK-nummer:  80173721

Bankrekeningnummer:
NL71 INGB 0006 6138 51

Copyright LMM

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten