● Functie: Community builders en tweelingzussen
● Generatie: 2e generatie
● Verbonden met Molukse wijk: N.v.t.
● Woonoord: N.v.t
● Schip: Fair Sea (tweelingbroer opa Tetelepta) + Vliegtuig
● Kampongs/eiland: Ullath op het eiland Saparua + Porto op het eiland Saparua en Kadewatan, Ambon stad

De vader (Peter Eduard Pattipeilohy) van Glenda en Brenda is op 15 jarige leeftijd met opa Pierre, oma Wilhelmina en het gezin in 1965 met het vliegtuig naar Nederland gekomen. Eigenlijk zouden opa Pierre, oma en het gezin (bestaande uit 5 kinderen) met de Kota Inten naar Nederland komen. Maar er wachtte een ander lot op Maluku. Het schijnt dat hun oma koos om naar de Molukken te gaan.

De tweelingbroer (Wilhelm Tetelepta) van hun opa van moederskant arriveerde met zijn gezin op 5 juni aan de Lloydkade met de Fair Sea. Terwijl hun opa (Willem) en oma (Augustina) Tetelepta- Peea tot aan hun laatste dag op de Molukken leefden.

In 1978 ontmoetten de vader en moeder van de zussen elkaar op Ambon. Ze werden verliefd. Omdat hun vader al in Nederland woonde zat er voor hun moeder (Greta Pattipeilohy- Tetelepta) niets anders op dan mee te verhuizen naar Roermond. Een van de vele broers en zussen van hun moeder, tante Ivonne Verhoeven – Tetelepta, woonde sinds de jaren 70 ook in Nederland met haar man en haar vier zonen, waarvan drie geboren op Ambon.

Glenda voelt zich verbonden met haar Molukse roots vanwege hun Molukse opvoeding, Molukse ouders, gebruiken en de taal. Vooral omdat ze een paar maanden op Maluku heeft gewoond. Normaliter gaat ze elk jaar terug vanwege haar vrienden, familie en de projecten waar ze mee helpt. Maluku is haar tweede of zelfs haar eerste thuis.

Ondanks dat Brenda wat minder tijd op Maluku heeft gespendeerd dan haar zus voelt ze hetzelfde. “Het Moluks-zijn heeft te maken met wat voelbaar is, wat er altijd is geweest, wat nog komen gaat en wat er is. Wij zijn allemaal een feit”. Hierom vindt zij dat een land als Nederland en zijn inwoners niet om Molukkers heen kan. Zij moedigt dit initiatief aan en hoopt hiervan meer te zien in de toekomst. Zo ook voor de diaspora uit de verschillende gemeenschappen in Nederland.

Volgens de zussen zou het monument niet alleen gaan over de aankomst. “Dit monument gaat ook over eeuwen kolonialisme, onderdrukking, onrechtvaardigheid wat nog steeds doorgaat in het heden. Het monument is een belangrijke, confronterende en “vergeten” herinnering die Nederland bij de aankomst 70 jaar geleden in de Lloydkade lijkt te hebben gedumpt. Iedere inwoner van dit land zou moeten leren waaraan we onze privileges in Nederland te danken hebben: Over de ruggen van veel te veel bruine en zwarte levens en hun rijkdommen en leefgebieden. Niet alleen op Maluku.”

Op de vraag wat het monument zou moeten visualiseren zegt Glenda dat het mooi zou zijn als de Molukse rijkdom naar voren komt. Beide zussen hopen dat dit een monument wordt voor iedereen in Nederland, maar ook in Maluku. Ze hopen dat alle Molukkers, maar ook zij met een soortgelijke geschiedenis of de verbinding voelen, zich gerepresenteerd voelen door het monument. En dat het een plek wordt waar ruimte ontstaat voor verschillende verhalen.

De tweelingzussen denken dat dit een van de vele monumenten zullen zijn die nog volgen gezien er nog veel gebeurtenissen zijn in de geschiedenis van Nederland die onderbelicht zijn. Daarnaast hopen zij dat andere gedateerde monumenten collectief heroverwogen worden in hun relevantie en manier van presenteren.